Rozdział poprzedni

Inne zobowiązania Stanów Zjednoczonych

Rozszerzenie NATO pociągnie za sobą dodatkowe zobowiązania Stanów Zjednoczonych w dziedzinie bezpieczeństwa, w tym sensie, że Stany Zjednoczone, jako członek NATO, zobowiążą się do zbiorowej obrony nowych członków z chwilą ich przystąpienia do Sojuszu. Poza tym najpoważniejszym zobowiązaniem, Stany Zjednoczone realizują na zasadach bilateralnych programy pomocy dla nowych członków, oraz szereg działań, w tym szkoleniowych, które ułatwić mają skuteczną integrację nowych członków ze strukturą wojskową Sojuszu. Działania te przedstawiono poniżej.

Bilateralna pomoc Stanów Zjednoczonych dla Europy Środkowej

Poprzez program Inicjatywy Warszawskiej, którego realizację rozpoczęto w roku 1996, Stany Zjednoczone zapewniły na bilateralnych zasadach pomoc większości spośród 27 krajów partnerskich uczestniczących w programie PdP - w tym Polsce, Węgrom, i Czechom. Pomoc ta objęła finansowanie szeregu działań i programów, które, choć nie zamierzone bezpośrednio jako działania i programy przygotowujące kraje partnerskie do członkostwa w NATO, wspierają wiele wysiłków podjętych przez trzy zaproszone kraje, by osiągnąć interoperacyjność z NATO. Administracja wystąpiła z wnioskiem, by w budżecie na rok 1999 znalazło się 135 milionów USD na działania w ramach programu Inicjatywy Warszawskiej, ponieważ program koncentruje się na szerokiej współpracy ze wszystkimi krajami partnerskimi NATO, Administracja nie przewiduje wniosku o podwyższenie poziomu przyznanych środków w przyszłych latach z powodu rozszerzenia NATO.
Bilateralna pomoc w ramach Inicjatywy Warszawskiej obejmuje ćwiczenia PdP, programy skoncentrowane na takich obszarach, jak planowanie obronne i zarządzanie informacją oraz zapewnienie finansowania dla zagranicznych wojsk. Czechy, Polska i Węgry, jak również wiele innych krajów partnerskich NATO, uczestniczyły w dziesiątkach ćwiczeń PdP, takich jak (Cooperative Osprey) i (Cooperative Nugget), by szkolić się razem z siłami NATO i nauczyć się NATO-wskich standardów i NATO-wskiej doktryny. Wszystkie trzy zaproszone kraje uczestniczą w Regionalnej Inicjatywie Zarządzania Przestrzenią Powietrzną, która zapewniła środki na sfinansowanie po jednym ośrodku ASOC w każdym nowym państwie członkowskim i ułatwia tworzenie systemów kontroli cywilnego i wojskowego ruchu powietrznego. Każdy zaproszony kraj uczestniczył również w Studium Zarządzania Zasobami Obronnymi, które głównie miało za zadanie podzielenie się z zaproszonymi krajami wiedzą z zakresu planowania obronnego i ustalania budżetów obronnych. Wreszcie, dzięki finansowaniu zagranicznych wojsk w ramach Inicjatywy Warszawskiej, Czechy, Polska i Węgry dokonały zakupów od urządzeń radiowych po pomoce do nauki języka angielskiego.

Rozmieszczenia i szkolenie

Dowództwo wojsk Stanów Zjednoczonych w Europie (EUCOM) opracowało program oceny najważniejszych potrzeb wojskowych i w dziedzinie planowania obronnego trzech zaproszonych krajów oraz zapewnienia odpowiedniej pomocy, by zaspokoić te potrzeby. Realizacja tego programu nie będzie się wiązała z dodatkowym finansowaniem, gdyż plan jedynie dokonuje zmiany priorytetów w istniejącym Programie Wspólnej Grupy Kontaktowej.
W Programie tym EUCOM zajął się kilkoma aspektami potencjału wojskowego i procesów planowania obronnego krajów zaproszonych, w których najpilniej wymagana jest poprawa. W obszarach przewidzianych do poprawy (obejmujących personel, szkolenie, dokrynę NATO, znajomość języka angielskiego, C4I oraz obronę powietrzną/kontrolę ruchu powietrznego), EUCOM określiło kilka wskaźników, które mają pomóc w ocenie już realizowanych programów obronnych odnoszących się do trzech ostatnio zaproszonych krajów. Na przykład, w przypadku doktryny NATO EUCOM wyznaczył, że takimi znaczącymi wskaźnikami są docelowe zadania dla sił zbrojnych (tzw. force goals) i uczestnictwo w ćwiczeniach. Po określeniu odpowiednich wskaźników, EUCOM scharakteryzował potencjalne narzędzia, które mogłyby lub są wykorzystywane, by wyrównać dotychczasowe niedostatki. Narzędzia te obejmują takie działania, jak Program Wspólnej Grupy Kontaktowej, odbywające się już kursy w Marshall Center, ćwiczenia w ramach PdP i inne. Dzięki takim działaniom EUCOM wyeliminuje dublowanie prac i zwiększy swą zdolność właściwego przydzielania zasobów o krytycznym znaczeniu.
Podczas gdy EUCOM znajduje się obecnie w trakcie opracowywania planów dodatkowych, które mogą spowodować lekki wzrost wymaganego finansowania i tempa działania, plany te znajdują się nadal na wczesnym etapie opracowywania i zależą od przebiegu wiosną tego roku wizyt Naczelnego Dowódcy EUCOM i jego delegacji w Czechach, Polsce i na Węgrzech w celu dalszego wyjaśnienia konkretnych potrzeb zaproszonych krajów. Dopóki oceny te nie zostaną przeprowadzone, EUCOM nie może dokładnie określić dokładnego wpływu dodatkowych planów na rozmiar niezbędnych zasobów. Jednakże EUCOM nie oczekuje, że wpływ ten będzie znaczący.

Rozdział następny Powrót do początku