Rozdział poprzedni

Inne wymagania związane z rozszerzeniem NATO

Jak już wspomniano, podczas gdy raport NATO dotyczył wyłącznie wspólnie finansowanych kosztów, raport Departamentu Obrony objął jeszcze dwie inne kategorie - unowocześnienie wojsk obecnych i nowych członków nie wynikające bezpośrednio z rozszerzenia. NATO zajmuje się wymaganiami wojskowymi w tych obszarach w ramach ciągłego procesu planowania obronnego, lecz nie opracuje związanych z tym szacunków kosztowych.
Zbiorowe planowanie obronne w Sojuszu stanowi fundamentalny element rozwiązań, które umożliwiają krajom członkowskim korzystanie z kluczowych dobrodziejstw politycznych, wojskowych i w dziedzinie zasobów wynikających ze zbiorowej obrony oraz innych zbiorowych wysiłków wojskowych, które zwiększają bezpieczeństwo i stabilność. Zapobiega renacjonalizacji polityki obronnej, a jednocześnie zapewnia narodową suwerenność. Celem zbiorowego planowania obronnego jest zapewnienie ram harmonizacji narodowego i NATO-wskiego planowania obronnego w celu sprostania uzgodnionym wymaganiom wojskowym Sojuszu.
W procesie planowania obronnego NATO brane są pod uwagę wymagania wojskowe zarówno wobec nowych, jak i obecnych członków, które będą miały znaczenie dla skuteczności rozszerzonego Sojuszu. Opracowanie docelowych zadań sił zbrojnych dla nowych członków zapewni koncentrowanie się podejmowanych obecnie przez nowych członków wysiłków, by zrestrukturyzować i selektywnie zmodernizować swe siły zbrojne, na obszarach o krytycznym znaczeniu dla skutecznej integracji z Sojuszem. Podobnie, w trwającym obecnie w NATO procesie opracowywania zadań dla sił zbrojnych zaobserwowano widoczny już postęp wśród obecnych sojuszników przy tworzeniu niezbędnego regionalnego potencjału udzielania wsparcia wojskowego, by można było w sposób bardziej skuteczny realizować Koncepcję Strategiczną Sojuszu. W wyniku tego trwającego obecnie procesu i postępu dokonanego zarówno przez obecnych, jak i nowych członków, Komitet do spraw Przeglądu Obrony ocenił wojskowy wpływ rozszerzenia na wymagania obecnych członków jako marginalny, tzn. przystąpienie przez nowych członków nie spowoduje dodatkowych wymagań wobec obecnych członków.
Te ważne działania w dziedzinie obrony nie mogą być uważane za wysiłki, które mają sprostać wyłącznie wymaganiom związanym z rozszerzeniem, jako że podejmowane były już przed rozszerzeniem i byłyby podejmowane niezależnie od rozszerzenia. Ponadto, koszty tych działań ponoszone są przez podejmujące je państwa.

Status zaproszonych państw. Choć nieformalnie, to kraje zaproszone uczestniczą już teraz w procesie planowania obronnego NATO, dzięki czemu potencjał ich wojsk będzie mógł spełniać standardy zawarte w wytycznych ministerialnych, które mają być wydane w grudniu 1998, co umieści je w tym samym czasowym horyzoncie planowania obronnego co obecnych członków Sojuszu.
Pierwszym krokiem w tym procesie było wypełnienie przez zaproszone kraje w październiku 1997 roku kwestionariuszy planowania obronnego. NATO przeanalizowało te odpowiedzi i przesłało każdemu zaproszonemu krajowi docelowe zadania dla sił zbrojnych (tzw. force goals). Kraje zaproszone negocjują obecnie z urzędnikami NATO, jaka ma być zawartość ostatecznych zadań dla sił zbrojnych, które zostaną oficjalnie ogłoszone pod koniec wiosny 1998 roku (ten sam proces przechodzą obecne państwa członkowskie).

Rozdział następny Powrót do początku