EUROPEJSKA KONWENCJA
O RÓWNOWAŻNOŚCI OKRESÓW STUDIÓW UNIWERSYTECKICH

Rządy, sygnatariusze niniejszej Konwencji, będąc członkami Rady Europy,

Mając na uwadze Europejską Konwencję o równoważności świadectw uprawniających do wstępu na uniwersytety , podpisaną w Paryżu dnia 11 grudnia 1953 r.;

Mając na uwadze Europejską Konwencję Kulturalną , podpisaną w Paryżu dnia 19 grudnia 1954 r.;

Uznając, że istotny wkład zostałby wniesiony we wzajemne zrozumienie w Europie jeżeli większa liczba studentów, w tym studentów języków współczesnych, mogłaby spędzić jakiś okres studiów za granicą i jeżeli zdane przez tych studentów egzaminy i uczęszczanie na wykłady w tym okresie studiów mogłyby zostać uznane przez uniwersytet krajowy;

Uznając ponadto, że uznanie okresów studiów za granicą przyczyniłoby się do rozwiązania problemu wynikającego z braku wysoko kwalifikowanych naukowców,

Uzgodniły co następuje:



Artykuł 1

1. Dla celów niniejszej Konwencji, Umawiające się Strony zostaną podzielone na kategorie w zależności od tego czy właściwą władzą do załatwiania spraw dotyczących równoważności dyplomów jest:
a) państwo;
b) uniwersytet;
c) państwo lub uniwersytet, w zależności od przypadku.
Każda Umawiająca się Strona poinformuje Sekretarza Generalnego Rady Europy, jaka władza jest właściwa na jej terytorium do załatwiania spraw dotyczących równoważności.

2. Określenie "uniwersytety" oznacza:
a) uniwersytety oraz
b) instytucje uznawane za podobne w swym charakterze do uniwersytetów przez Umawiającą się Stronę, na terytorium której się znajdują.

Artykuł 2

1. Umawiające się Strony należące do kategorii przewidzianej w punkcie a), ustępu 1, artykułu 1 uznawać będą okres studiów odbytych przez studenta języków współczesnych na uniwersytecie innego państwa członkowskiego Rady Europy jako równoważny z podobnym okresem spędzonym w swym uniwersytecie krajowym pod warunkiem, że władze pierwszego uniwersytetu wydały takiemu studentowi zaświadczenie stwierdzające ukończenie wymienionego okresu studiów z wynikiem zadawalającym.

2. Długość okresów studiów, o których mowa w ustępie poprzedzającym zostanie ustalona przez właściwe władze zainteresowanych Umawiających się Stron.

Artykuł 3

Umawiające się Strony należące do kategorii przewidzianej w punkcie a), ustępu 1, artykułu 1 rozważą środki jakie należy podjąć w celu uznania okresu studiów spędzonego na uniwersytecie innego państwa członkowskiego Rady Europy przez studentów kierunków innych niż języki współczesne a w szczególności przez studentów nauk ścisłych teoretycznych i stosowanych.

Artykuł 4

Umawiające się Strony należące do kategorii przewidzianej w punkcie a), ustępu 1, artykułu 1 będą dążyć do określenia, w drodze ustaleń jednostronnych i dwustronnych, warunków na których zdany egzamin lub wysłuchany przez studenta wykład w czasie okresu studiów uniwersyteckich w innym państwie członkowskim Rady Europy może zostać uznany za równoważny do podobnego egzaminu zdanego lub wykładu wysłuchanego przez studenta w swym uniwersytecie krajowym.

Artykuł 5

Umawiające się Strony należące do kategorii przewidzianej w punkcie b), ustępu 1, artykułu 1 przekażą tekst niniejszej Konwencji władzom uniwersytetów znajdujących się na ich terytoriach i będą popierać przychylne rozpatrywanie i stosowanie przez nie zasad zawartych w jej artykułach 2, 3 i 4.

Artykuł 6

Umawiające się Strony należące do kategorii przewidzianej w punkcie c), ustępu 1, artykułu 1 stosować będą postanowienia artykułów 2, 3 i 4 w odniesieniu do tych uniwersytetów dla których Państwo jest właściwą władzą w sprawach uregulowanych w niniejszej Konwencji oraz będą stosować postanowienia artykułu 5 w odniesieniu do tych uniwersytetów, które same są właściwą władzą w tych sprawach.

Artykuł 7

Każda Umawiająca się Strona przedłoży Sekretarzowi Generalnemu Rady Europy, w ciągu roku od wejścia w życie niniejszej Konwencji, pisemne oświadczenie dotyczące środków podjętych w celu wykonania artykułów 2, 3, 4, 5 i 6.

Artykuł 8

Sekretarz Generalny Rady Europy przekaże innym Umawiającym się Stronom informacje otrzymane od każdej z nich zgodnie z artykułem 7 i będzie informował Komitet Ministrów o postępach czynionych w realizacji niniejszej Konwencji.

Artykuł 9

1. Niniejsza Konwencja otwarta jest do podpisu dla Członków Rady Europy. Podlega ona ratyfikacji. Dokumenty ratyfikacyjne składane są Sekretarzowi Generalnemu Rady Europy.
2. Konwencja wejdzie w życie po złożeniu trzech dokumentów ratyfikacyjnych.
3. W odniesieniu do każdego Sygnatariusza ratyfikującego po tej dacie, Konwencja wejdzie w życie w dniu złożenia jego dokumentu ratyfikacyjnego.
4. Sekretarz Generalny Rady Europy notyfikuje wszystkim członkom Rady Europy wejście w życie Konwencji, nazwy Umawiających się Stron, które ją ratyfikowały oraz złożenie każdego dokumentu ratyfikacyjnego dokonane później.
5. Każda Umawiająca się Strona może określić terytoria do których postanowienia niniejszej Konwencji będą miały zastosowanie poprzez skierowanie do Sekretarza Generalnego Rady Europy oświadczenia, które przekaże on wszystkim pozostałym Umawiającym się Stronom.

Artykuł 10

Komitet Ministrów Rady Europy może zaprosić każde Państwo nie będące Członkiem Rady do przystąpienia do niniejszej Konwencji. Każde Państwo w ten sposób zaproszone może przystąpić do Konwencji poprzez złożenie swojego dokumentu przystąpienia u Sekretarza Generalnego Rady, który zawiadomi o powyższym wszystkie Umawiające się Strony. Każde przystępujące Państwo uznawane będzie dla celów niniejszej Konwencji za państwo członkowskie Rady Europy.
W odniesieniu do każdego Państwa przystępującego, Konwencja niniejsza wejdzie w życie w dniu złożenia jego dokumentu przystąpienia.

Na dowód czego, niżej podpisani, należycie do tego upoważnieni przez swoje Rządy, podpisali niniejszą Konwencję.

Sporządzono w Paryżu, dnia 15 grudnia 1956 roku, w językach angielskim i francuskim, przy czym obydwa teksty mają jednakową moc, w jednym egzemplarzu, który złożony zostanie w archiwach Rady Europy.

Sekretarz Generalny przekaże poświadczone kopie, każdemu sygnatariuszowi i przystępującemu Rządowi.

Powrót do początku