CZĘŚĆ II
Stopniowe znoszenie płatnych biur pośrednictwa pracy prowadzonych w celach zysku i reglamentacja innych biur pośrednictwa pracy
Art. 3.
1. Płatne biura pośrednictwa pracy prowadzone w celach zysku, wymienione w paragrafie 1 a) artykułu 1, zostaną zniesione w ograniczonym terminie, którego trwanie określi właściwa władza.
2. To zniesienie nie będzie mogło się odbyć, dopóki nie zostanie utworzona publiczna służba zatrudnienia.
3. Właściwa władza może wyznaczyć różne terminy zniesienia biur, które zajmują się pośrednictwem w zatrudnianiu różnych kategorii osób.
Art. 4.
1. Podczas okresu poprzedzającego ich zniesienie, płatne biura pośrednictwa pracy prowadzone w celach zysku:
a) będą poddane kontroli właściwej władzy;
b) będą mogły pobierać tylko takie opłaty i koszty, których taryfę zgłoszono tej władzy i która ją zatwierdziła lub określiła sama.
2. Kontrola ta dążyć będzie przede wszystkim do usunięcia wszelkich nadużyć dotyczących funkcjonowania płatnych biur pośrednictwa pracy prowadzonych w celach zysku.
3. W tym celu właściwa władza powinna zasięgać za pomocą odpowiednich środków opinii zainteresowanych organizacji pracodawców i pracowników.
Art. 5.
1. Odstępstwa od postanowień paragrafu 1 artykułu 3 niniejszej konwencji będą stosowane wyjątkowo przez właściwą władzę w stosunku do kategorii osób ściśle określonych przez ustawodawstwo krajowe, co do których pośrednictwo w zatrudnianiu nie mogłoby być odpowiednio dokonane w ramach publicznej służby zatrudnienia, ale tylko po zasięgnięciu w odpowiedni sposób opinii zainteresowanych organizacji pracodawców i pracowników.
2. Każde płatne biuro pośrednictwa pracy, któremu udzielono prawa do wyjątku na mocy niniejszego artykułu:
a) będzie podlegało kontroli właściwej władzy;
b) będzie musiało otrzymać roczną licencję, odnawianą według uznania właściwej władzy;
c) będzie mogło pobierać tylko opłaty i koszty figurujące w taryfie bądź złożonej właściwej władzy i przez nią zatwierdzonej, bądź ustalonej przez tę władzę;
d) będzie mogło pośredniczyć w zatrudnianiu pracowników za granicą lub werbować pracowników za granicą wyłącznie za upoważnieniem właściwej władzy i w warunkach ustalonych przez obowiązujące ustawodawstwo.
Art. 6.
Płatne biura pośrednictwa pracy prowadzone nie w celach zysku, wymienione w paragrafie 1 b) artykułu 1:
a) powinny mieć pozwolenie właściwej władzy i będą poddane kontroli tej władzy;
b) nie będą mogły pobierać wyższego wynagrodzenia niż taryfa, która będzie bądź złożona właściwej władzy i przez nią zatwierdzona, bądź przez tę władzę określona ze ścisłym uwzględnieniem poniesionych kosztów;
c) będą mogły bądź pośredniczyć w zatrudnianiu pracowników za granicą, bądź werbować pracowników za granicą wyłącznie tylko wtedy, gdy są do tego upoważnione przez właściwą władzę i w warunkach ustalonych przez ustawodawstwo krajowe.
Art. 7.
Właściwa władza zastosuje odpowiednie środki w celu upewnienia się, że bezpłatne biura pośrednictwa pracy wypełniają swe czynność za darmo.
Art. 8.
Odpowiednie sankcje karne obejmujące cofnięcie, w razie potrzeby, licencji lub pozwolenia przewidzianego przez konwencję, będą przewidziane w wypadku wszelkiego wykroczenia bądź w stosunku do postanowień niniejszej części konwencji, bądź w stosunku do przepisów ustawodawstwa, które zapewnia im skuteczność.
Art. 9.
Roczne sprawozdania przewidziane przez artykuł 22 Konstytucji Międzynarodowej Organizacji Pracy zawierać będą wszelkie potrzebne informacje o udzielonych zezwoleniach na wyjątki w myśl artykułu 5, a w szczególności informacje dotyczące liczby biur, które korzystają z wyjątków i zakresu ich czynności, przyczyn które uzasadniają wyjątki, oraz środków zastosowanych przez właściwą władzę dla kontrolowania działalności tych biur.
Ciąg dalszy