Tytuł poprzedni

Tytuł V. O senacie

Art.23. Senat składa się z osiemnastu członków, to jest: sześciu biskupów, sześciu wojewodów, sześciu kasztelanów.

Art.24. Wojewodów i kasztelanów król mianuje, biskupów król mianuje, a Stolica Święta instytucję daje.

Art.25. W senacie prezyduje jeden z jego członków mianowany na to od króla.

Art.26. Urzędowania senatorów są dożywotnie.

Art.27. Projekty do praw uchwalone w izbie poselskiej, stosownie do tego, co się niżej powie, przesyłają się do sankcji senatu.

Art.28. Senat potwierdza prawo, wyjąwszy w przypadkach następujących:

1) jeżeli prawo uchwalone nie było podług formalności przepisanych konstytucją, lub jeżeli obrady zdarzonym gwałtem jakim zamieszane zostały;
2) jeżeli mu wiadomo, że prawo nie było przyjęte większością głosów;
3) jeżeli senat uznaje, że prawo jest przeciwne albo bezpieczeństwu kraju, albo przepisom niniejszej ustawy konstytucyjnej.
Art.29. W przypadku, gdyby dla jednej z powyższych pobudek, odmówił senat sankcji prawu jakiemu ; tenże senat nadaje królowi (przez uchwałę wyszczególniającą powody) potrzebną moc do uchylenia uchwały poselskiej.

Art.30. Kiedy odmówienie sankcji ze strony senatu, gruntuje się na jednym z dwóch pierwszych przypadków artykule 28 wytkniętych ; naówczas król po wysłuchaniu rady stanu może nakazać odesłanie projektu prawa do izby poselskiej z zaleceniem, ażeby porządnie postępowała. Jeżeliby zaś tenże sam nieład został ponowiony, bądź w porządku zgromadzenia, bądź w formalnościach obradom przepisanych, izba poselska tym samym jest rozpuszczona, i król nakazuje nowe wybory.

Art.31. W przypadku rozwiązania izby poselskiej, prawo tyczące się przychodów skarbowych zostaje przedłużone na rok jeden, a prawa cywilne lub kryminalne, mają mieć moc swoją bez żadnego określenia i zmiany.

Art.32. Gdy senat odmówi sankcji prawu; może równie król i we wszystkich przypadkach, mianować nowych senatorów, i odesłać potem prawo do senatu.

Z tym wszystkim senat nie będzie mógł być złożonym z więcej jak sześciu biskupów, dwunastu wojewodów i dwunastu kasztelanów.

Art.33. Gdy król użył prawa nadanego artykułem poprzedzającym, naówczas miejsca wakujące w senacie między wojewodami i kasztelanami, dopóty nie będą obsadzone, póki senat nie zmniejszy się do liczby 23 artykułem oznaczonej.

Art.34. Skoro senat potwierdził prawo, lub król pomimo pobudek uchwały senatu, nakazał je ogłosić, projekt ten staje się prawem natychmiast obowiązującym.

Tytuł następny