REKOMENDACJA NR 1121 (1990) ZGROMADZENIA PARLAMENTARNEGO W SPRAWIE PRAW DZIECKA

Zgromadzenie,
1. Przypominając, że żywotność społeczeństwa zależy od możliwości wzrostu i rozwoju, jakie zapewnia ono młodemu pokoleniu w warunkach bezpieczeństwa, samorealizacji, solidarności i pokoju;
2. Zważywszy, że dzieci a więc istoty ludzkie, które nie osiągnęły pełnoletności, wymagają szczególnej pomocy, ochrony i troski, uznając również, że pierwotny charakter odpowiedzialności rodziców powinien być potwierdzony i nie może być kwestionowany;
3. Zważywszy, że dzieci dla harmonijnego rozwoju swej osobowości powinny wzrastać w atmosferze szczęścia, miłości i zrozumienia;
4. Zważywszy, że prawo dzieci do szczególnej ochrony nakłada obowiązki na społeczeństwo i na dorosłych powołanych do zajmowania się dziećmi, a więc na rodziców, nauczycieli, pracowników socjalnych, lekarzy i innych;
5. Zważywszy, że poza prawem do ochrony, dzieci posiadają prawa, które mogą wykonywać samodzielnie, nawet wbrew woli dorosłych;
6. Zważywszy, że uprawnienia rodziców i władza innych dorosłych w stosunku do dzieci wynikają z obowiązku ochrony i powinny istnieć jedynie o tyle, o ile są niezbędne dla ochrony osoby i majątku dziecka;
7. Zważywszy, że zakres tych uprawnień zmniejsza się w miarę dojrzewania dziecka, które stopniowo coraz więcej praw może wykonywać samodzielnie;
8. Stwierdzając, że prawa, z których korzystają lub mogą korzystać małoletni są ujęte w sposób mało precyzyjny i że jest wysoce pożądane, aby pełna zdolność prawna była przyznawana przez wszystkie Państwa Członkowskie osobom osiągającym ten sam wiek;
9. Zważywszy, że coraz częściej młodzież podróżuje, studiuje i pracuje za granicą oraz że w związku z tym pożądane są spójne działania i ustawodawstwo dotyczące praw dziecka w Państwach Członkowskich Rady Europy;
10. Wyrażając zadowolenie z przyjęcia przez Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych w listopadzie 1989 r. Konwencji w sprawie praw dziecka;
11. Przypominając swą Rekomendację 874 (1979) dotyczącą Europejskiej Karty praw dziecka, Rekomendację 1071 (1988) dotyczącą ochrony dziecka i Rekomendację 1074 (1988) dotyczącą polityki w sprawie rodziny;
12. Przypominając Rekomendację R(88)16 Komitetu Ministrów Państw Członkowskich, dotyczącą ratyfikacji i wprowadzanie w życie Konwencji oraz porozumień opracowanych przez Radę Europy w dziedzinie prawa prywatnego, a w szczególności Konwencji chroniących interes dziecka;
13. Zaleca Komitetowi Ministrów:

A. Wezwanie Państw Członkowskich,

i) o ile jeszcze tego nie dokonały, do podpisania i ratyfikowania:
a. Społecznej Karty Europejskiej (1961, Seria Traktatów Europejskich nr 35), w szczególności do przyjęcia jej art. 7 dotyczącego ochrony dzieci i młodocianych, art. 17 dotyczącego ochrony matki i dziecka; art. 19 paragraf 6 dotyczącego łączenia rodzin oraz do zapewnienia pełnego stosowania zawartych w nim norm;
b. Konwencji Europejskiej w sprawie przysposobienia dzieci (1967, Seria Traktatów Europejskich nr 58);
c. Konwencji Europejskiej dotyczącej statusu prawnego dzieci pozamałżeńskich (1975, Seria Traktatów Europejskich nr 85);
d. Konwencji Europejskiej dotyczącej uznania i wykonania decyzji w zakresie opieki nad dzieckiem oraz przywrócenia tej opieki (1980, Seria Traktatów Europejskich nr 105);
e. Konwencji nr 138 Międzynarodowej Organizacji Pracy (OIT) dotyczącej dolnej granicy wieku uprawniającego do zatrudnienia (1973);
ii) Wzięcie pod uwagę, jeśli dotąd tego nie uczyniły, konieczności mianowania rzecznika praw dziecka, który informowałby o prawach dzieci, udzielał porad, dokonywał interwencji i ewentualnie dochodził ich praw przed sądem;
iii) uczynienie wszystkiego co jest w ich mocy na rzecz szybkiej ratyfikacji i wprowadzenia w życie Konwencji Narodów Zjednoczonych dotyczącej praw dziecka.

B. Polecenie właściwym Komitetom zbadanie możliwości opracowania odpowiedniego dokumentu Rady Europy w celu uzupełnienia Konwencji Narodów Zjednoczonych dotyczącej praw dziecka, (CDDH) zbadanie możliwości opracowania protokołu dodatkowego do Europejskiej Konwencji Praw Człowieka dotyczącego praw dziecka;
C. Uznanie w odpowiednim dokumencie europejskim nie tylko cywilnych i politycznych praw dziecka, ale również jego praw ekonomicznych i socjalnych i w tym celu polecenie Komitetowi Praw Człowieka współdziałania z innymi Komitetami, np. tymi, które zajmują się sprawami socjalnymi i zatrudnienia;
D. Polecenie Europejskiemu Komitetowi Współpracy Prawnej (CDCJ) lub innemu właściwemu międzynarodowemu komitetowi ekspertów opracowania pogłębionego studium sytuacji dziecka przed sądem oraz dotyczącego czynności prawnych, jakich małoletni mogą dokonywać przed osiągnięciem wieku pełnej zdolności do czynności prawnych, w celu doprowadzenia do jednolitego standardu europejskiego;
E. Powołanie ścisłej grupy niezależnych, wysoko wykwalifikowanych ekspertów w celu zbadania, w jaki sposób dzieci mogą wykonywać swe podstawowe prawa przyznane im przez akty międzynarodowe, takie jak Europejska Konwencja Praw Człowieka oraz Europejska Karta Socjalna;
F. Informowanie dzieci o ich prawach;
G. Zapewnienie koordynacji w dziedzinie systematycznych badań praw dziecka i współpracy z innymi organizacjami międzynarodowymi, takimi jak: Wspólnota Europejska, Międzynarodowa Organizacja Pracy, Haska Konferencja Prawa Prywatnego Międzynarodowego oraz z organizacjami pozarządowymi.