Powrót do wykazu aktów
zdecydowane podjąć kroki zmierzające do zapewnienia wspólnego wykonywania niektórych praw i wolności, innych niż zawarte w rozdziale I Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności, sporządzonej w Rzymie dnia 4 listopada 1950 r. (zwanej dalej "Konwencją"), i w artykułach od 1 do 3 Protokołu nr 1 do Konwencji, sporządzonego w Paryżu dnia 20 marca 1952 r.,
uzgodniły, co następuje:
Nikt nie może być pozbawiony wolności jedynie z powodu niemożności wykonania zobowiązania umownego.
1. Każdy, kto przebywa legalnie na terytorium Państwa, ma prawo do swobodnego poruszania się i do swobodnego wyboru miejsca zamieszkania na tym terytorium.
2. Każdy może swobodnie opuścić jakikolwiek kraj, w tym swój własny.
3. Korzystanie z tych praw nie może podlegać innym ograniczeniom niż te, które określa ustawa i które są konieczne w społeczeństwie demokratycznym z uwagi na bezpieczeństwo państwowe i publiczne, utrzymanie porządku publicznego, zapobieganie przestępczości, ochronę zdrowia lub moralności lub ochronę praw i wolności innych osób.
4. Prawa wymienione w ustępie 1 mogą również zostać poddane w określonych rejonach ustawowym ograniczeniom uzasadnionym interesem publicznym w społeczeństwie demokratycznym.
1. Nikt nie może być wydalony z terytorium Państwa, którego jest obywatelem, ani indywidualnie, ani w ramach wydalania zbiorowego.
2. Nikt nie może być pozbawiony prawa wjazdu na terytorium Państwa, którego jest obywatelem.
Zbiorowe wydalanie cudzoziemców jest zabronione.
1. Każda Wysoka Układająca się Strona może w chwili podpisania bądź ratyfikacji niniejszego Protokołu lub w jakimkolwiek późniejszym czasie złożyć Sekretarzowi Generalnemu Rady Europy deklarację wskazującą, w jakim stopniu zobowiązuje się do stosowania postanowień niniejszego Protokołu na terytoriach wymienionych w tej deklaracji, za których stosunki międzynarodowe odpowiada.
2. Każda Wysoka Układająca się Strona, która złożyła deklarację na podstawie ustępu poprzedzającego, może w każdym czasie złożyć kolejną deklarację, modyfikującą treść poprzednich lub wyłączającą stosowanie postanowień niniejszego Protokołu na jakimkolwiek terytorium.
3. Deklarację złożoną na podstawie niniejszego artykułu uznaje się za zgodną z artykułem 63 ustęp 1 Konwencji.
4. Terytorium każdego Państwa, na którym stosuje się niniejszy Protokół na podstawie ratyfikacji bądź przyjęcia przez to Państwo, oraz każde terytorium, na którym stosuje się niniejszy Protokół na podstawie deklaracji złożonej przez to Państwo zgodnie z niniejszym artykułem, uznaje się za terytoria odrębne w świetle odniesień do terytorium Państwa, ujętych w artykułach 2 i 3.
1. Wysokie Układające się Strony uznają postanowienia artykułów od 1 do 5 niniejszego Protokołu za dodatkowe artykuły Konwencji, a wszystkie przepisy Konwencji będą stosowane odpowiednio.
2. Jednakże prawo do skargi indywidualnej, uznane na podstawie deklaracji złożonej zgodnie z artykułem 25 Konwencji, lub uznanie obowiązkowej jurysdykcji Trybunału w formie deklaracji złożonej zgodnie z artykułem 46 Konwencji nie dotyczą niniejszego Protokołu, chyba że zainteresowana Wysoka Układająca się Strona uzna w drodze oświadczenia to prawo lub tę jurysdykcję w stosunku do artykułów od 1 do 4 Protokołu lub w stosunku do niektórych z tych artykułów.
1. Niniejszy Protokół jest otwarty do podpisu dla Państw-Człoków Rady Europy, które są sygnatariuszami Konwencji i podlega ratyfikacji równocześnie lub po ratyfikacji Konwencji. Wejdzie on w życie po złożeniu pięciu dokumentów ratyfikacyjnych. W stosunku do każdego sygnatariusza, który dokona ratyfikacji w terminie późniejszym, Protokół wejdzie w życie w dniu złożenia dokumentów ratyfikacyjnych.
2. Dokumenty ratyfikacyjne będą składane Sekretarzowi Generalnemu Rady Europy, który notyfikuje Państwom-Członkom dokonanie ratyfikacji.
Na dowód czego niżej podpisani, będąc do tego należycie upoważnieni, podpisali niniejszy Protokół.
Sporządzono w Strasbourgu dnia 16 września 1963 r. w jednym egzemplarzu, w językach angielskim i francuskim, przy czym oba teksty są jednakowo autentyczne; oryginał zostanie złożony w archiwach Rady Europy. Sekretarz Generalny przekaże uwierzytelnione odpisy każdemu z Państw-Sygnatariuszy.
na dzień 1 stycznia 1995 r.
Liczba ratyfikacji: 22
Rzeczpospolita Polska:
- podpisanie: 14 września 1992 r.
- ratyfikacja: 10 października 1994 r.
- wejście w życie: 10 października 1994 r.
- brak deklaracji o uznaniu kompetencji Europejskiej Komisji Praw Człowieka do przyjmowania skarg indywidualnych
(art. 25 Konwencji) oraz uznaniu jurysdykcji Europejskiego Trybunału Praw Człowieka (art. 46 Konwencji).
Kolejna część
Powrót do początku