Rozdział I

ZAKRES STOSOWANIA

Art. 1

1. Niniejszą Konwencję stosuje się do wszelkiej umowy o zarobkowy przewóz drogowy towarów pojazdami, niezależnie od miejsca zamieszkania i przynależności państwowej stron, jeżeli miejsce przyjęcia przesyłki do przewozu i miejsca przewidziane dla jej dostawy, stosownie do ich oznaczenia w umowie, znajdują się w dwóch różnych krajach, z których przynajmniej jeden jest krajem umawiającym się.

2. Dla celów stosowania niniejszej Konwencji określenie „pojazdy” oznacza samochody, pojazdy członowe, przyczepy i naczepy, stosownie do ich określenia w artykule 4 Konwencji o ruchu drogowym z dnia 19 września 1949 r.

3. Niniejszą Konwencję stosuje się także wówczas, gdy przewozy mieszczące się w jej ramach wykonywane są przez państwa lub rządowe instytucje albo organizacje.

4. Niniejszej Konwencji nie stosuje się:

5. Umawiające się Strony zgadzają się nie wprowadzać żadnej zmiany do niniejszej Konwencji w drodze specjalnych porozumień, zawartych między dwiema lub kilkoma spośród nich, z wyjątkiem porozumień zawartych w celu wyłączenia spod jej działania ich ruchu przygranicznego albo w celu uprawnienia do używania w przewozie, ograniczonym wyłącznie do ich terytoriów, listu przewozowego stanowiącego tytuł własności towaru.

Art. 2

1. Jeżeli pojazd zawierający towary przewożony jest na części drogi morzem, koleją, śródlądową drogą wodną lub powietrzem, bez przeładunku, z wyjątkiem ewentualnego zastosowania postanowień artykułu 14, niniejszą Konwencję stosuje się mimo to do całości przewozu. Jednak w miarę udowodnienia, że zaginięcie, uszkodzenie lub opóźnienie dostawy towaru, które zdarzyło się w czasie przewozu innym rodzajem transportu niż drogowy, nie zostało spowodowane działaniem lub zaniechaniem ze strony przewoźnika drogowego, lecz że wynika ono z faktu, który mógł zdarzyć się tylko w trakcie i na skutek przewozu innego niż drogowy, odpowiedzialność przewoźnika drogowego jest określona nie przez niniejszą Konwencję, lecz w sposób, według którego byłaby określona odpowiedzialność przewoźnika innego niż drogowy, gdyby umowa przewozu została zawarta między nadawcą a tym przewoźnikiem o sam przewóz towaru, zgodnie z obowiązującymi postanowieniami prawa, dotyczącymi przewozu towarów innym rodzajem transportu niż drogowy. Jednak w braku takich postanowień odpowiedzialność przewoźnika drogowego będzie określona niniejszą Konwencją.

2. Jeżeli przewoźnik drogowy jest jednocześnie przewoźnikiem innym niż drogowy, jego odpowiedzialność określa również ust. 1, tak jakby jego funkcje przewoźnika drogowego i jego funkcja przewoźnika innego niż drogowy były wykonywane przez dwie różne osoby.

Art. 4

1. W celu stosowania postanowień niniejszej Konwencji:

określenie ruch międzynarodowy oznacza taki ruch, w którym następuje przekroczenie co najmniej jednej granicy państwowej;

określenie droga oznacza każdą drogę publiczną otwartą do ruchu pojazdów;

określenie jezdnia oznacza część drogi zazwyczaj używanej do ruchu pojazdów;

określenie pas ruchu oznacza część jezdni o szerokości wytaczającej do ruchu jednego rzędu pojazdów;

określenie kierujący oznacza każdą osobę, która kieruje pojazdem, włączając w to i rowery, oraz która prowadzi zwierzęta pociągowe, juczne, wierzchowe i stada po drodze lub ma nad nimi rzeczywistą pieczę;

określenie pojazd samochodowy oznacza każdy pojazd poruszający się po drogach o własnym napędzie przy pomocy urządzenia mechanicznego, przeznaczony zazwyczaj do transportu osób lub towarów, a nie będący pojazdem poruszającym się po szynach, lub połączonym z przewodami elektrycznymi. Każde Państwo, które przejęło załącznik 1, wyłączy z tego określenia rowery z silnikiem pomocniczym, posiadającym cechy charakterystyczne określone w wymienionym załączniku;

określenie pojazd członowy oznacza każdy pojazd samochodowy z przyczepą bez przedniej osi, w ten sposób złączoną z pojazdem, że część przyczepy spoczywa na pojeździe ciągnącym i że znaczna część ciężaru tej przyczepy i jej ładunku obciąża pojazd ciągnący. Taka przyczepa nazywa się naczepa;

określenie przyczepa oznacza każdy pojazd, przeznaczony do przyczepiania do pojazdu samochodowego;

określenie rower oznacza każdy rower, który nie jest zaopatrzony w silnik spalinowy; każde Państwo związane załącznikiem 1 włączy do niniejszego określenia rowery z silnikiem pomocniczym o cechach charakterystycznych podanych w wymienionym załączniku;

określenie ciężar pojazdu z ładunkiem oznacza ciężar pojazdu na postoju w stanie gotowym do jazdy oraz ciężar jego ładunku, łącznie z ciężarem kierowcy i wszystkich innych osób przewożonych jednocześnie;

określenie dopuszczalna ładowność oznacza ciężar ładunku, wyznaczony jako dopuszczalny przez właściwą władzę kraju, w którym pojazd został zarejestrowany;

określenie największy dopuszczalny ciężar pojazdu z ładunkiem oznacza ciężar pojazdu w stanie gotowym do drogi łączne z dopuszczalną ładownością.

Art. 14

1. Jeżeli z jakiejkolwiek przyczyny wykonanie umowy przewozu na warunkach podanych w liście przewozowym jest lub staje się niemożliwe przed przybyciem towaru do miejsca przewidzianego dla jego wydania, przewoźnik jest obowiązany zażądać instrukcji od osoby uprawnionej do rozporządzania towarem, zgodnie z artykułem 12.

2. Jeżeli jednak okoliczności pozwalają na wykonanie przewozu na warunkach różniących się od przewidzianych w liście przewozowym i jeżeli przewoźnik nie zdoła uzyskać w dostatecznie krótkim czasie instrukcji od osoby uprawnionej do rozporządzania towarem zgodnie z artykułem 12, powinien on podjąć środki, jakie wydają mu się najlepsze w interesie osoby uprawnionej do rozporzšdzania towarem.