I. Budowanie wzmocnionych związków NATO-Ukraina
1. Organizacja Traktatu Północnoatlantyckiego (NATO) i jej kraje członkowskie oraz Ukraina, określane dalej jako NATO i Ukraina,
- opierając się na politycznym zaangażowaniu na najwyższym szczeblu;
- uznając fundamentalne zmiany w zakresie bezpieczeństwa w Europie, które nieodłącznie związały bezpieczeństwo każdego państwa z bezpieczeństwem wszystkich pozostałych;
- zdecydowani umacniać wzajemne zaufanie i współpracę w celu zwiększania bezpieczeństwa i stabilności oraz współpracować w budowaniu stabilnej, pokojowej i nie podzielonej Europy;
- podkreślając dogłębną transformację podjętą przez NATO od czasu końca zimnej wojny i jego trwającą adaptację, by sprostać zmieniającym się warunkom euroatlantyckiego bezpieczeństwa, w tym jego każdorazowe wsparcie dla nowych misji operacji pokojowych przeprowadzanych pod kierownictwem Rady Bezpieczeństwa Narodów Zjednoczonych lub z ramienia OBWE;
- witając z zadowoleniem postęp osiągnięty przez Ukrainę i oczekując dalszych kroków w celu rozwinięcia jej demokratycznych instytucji, wprowadzania w życie radykalnych reform ekonomicznych oraz pogłębiania procesu integracji z pełną gamą struktur europejskich i euroatlantyckich;
- odnotowując pozytywną rolę NATO w utrzymaniu pokoju i stabilności w Europie oraz w promowaniu większego zaufania i przejrzystości w obszarze euroatlantyckim, oraz jego otwartość na współpracę z nowymi demokracjami Europy Środkowej i Wschodniej, których nieodłączną częścią jest Ukraina;
- przekonani, że niezależna, demokratyczna i stabilna Ukraina jest jednym z kluczowych elementów zapewniania stabilności w Europie Środkowej i Wschodniej, oraz na kontynencie jako całości;
- świadomi znaczenia mocnych i trwałych związków pomiędzy NATO a Ukrainą oraz uznając solidny postęp dokonany w szerokim zakresie działań, by rozwinąć wzmocnione związki pomiędzy NATO a Ukrainą na podstawach, jakie stworzyło wspólne oświadczenie prasowe z dnia 14 września 1995 roku;
- zdecydowani dalej poszerzać i intensyfikować swą współpracę w ramach Euroatlantyckiej Rady Partnerstwa, w tym poszerzonego programu Partnerstwa dla Pokoju;
- witając z zadowoleniem ich praktyczną współpracę w ramach IFOR/SFOR i innych operacji pokojowych na terytorium byłej Jugosławii;
- podzielając pogląd, że otwarcie Sojuszu na nowych członków zgodnie z artykułem 10 Traktatu Waszyngtońskiego skierowane jest na wzmocnienie stabilności w Europie oraz bezpieczeństwo wszystkich krajów w Europie bez tworzenia nowych linii podziału;
zobowiązują się, na podstawie tej Karty, do dalszego rozszerzania i wzmacniania swej współpracy i rozwijania wyraźnego i skutecznego partnerstwa, które będzie promować dalszą stabilność i wspólne demokratyczne wartości w Europie Środkowej i Wschodniej.
Rozdział następny
Powrót do początku