CZĘŚĆ III

Postanowienia końcowe

Art. 10.

Nic w niniejszej Konwencji nie może mieć wpływu na żadne prawo, decyzję, zwyczaj lub umowę, między pracodawcami a robotnikami, które zapewniają bardziej korzystne warunki aniżeli przewiduje niniejsza Konwencja.

Art. 11.

Formalne ratyfikacje niniejszej Konwencji winny być zakomunikowane Dyrektorowi Generalnemu Międzynarodowego Biura Pracy celem rejestracji.

Art. 12.

1. Niniejsza Konwencja będzie obowiązywała tylko tych Członków Międzynarodowej Organizacji Pracy, których ratyfikacje zostały zarejestrowane przez Generalnego Dyrektora.

2. Wejdzie ona w życie dwanaście miesięcy po dacie, w której ratyfikacje dwóch Członków zostały zarejestrowane przez Generalnego Dyrektora.

3. Następnie niniejsza Konwencja wejdzie w życie¹⁾ dla każdego Członka dwanaście miesięcy po dacie, kiedy jego ratyfikacja została zarejestrowana.

Art. 13.

1. Członek, który ratyfikował niniejszą Konwencję może wypowiedzieć ją po upływie dziesięciu lat od daty, kiedy Konwencja po raz pierwszy weszła w życie²⁾, przez akt, zakomunikowany Generalnemu Dyrektorowi Międzynarodowego Biura Pracy celem rejestracji. Takie wypowiedzenie nabiera mocy dopiero po upływie jednego roku od daty, kiedy zostało zarejestrowane.

2. Każdy Członek, który ratyfikował Konwencję i który w okresie jednego roku po upływie dziesięciu lat, wymienionych w poprzednim ustępie, nie skorzysta z prawa wypowiedzenia, przysługującego na mocy niniejszego Artykułu, będzie związany na okres następnych dziesięciu lat, po czym może wypowiedzieć niniejszą Konwencję po upływie każdego okresu dziesięciu lat w warunkach przewidzianych w niniejszym Artykule.

Art. 14.

1. Generalny Dyrektor Międzynarodowego Biura Pracy zawiadomi wszystkich Członków Międzynarodowej Organizacji Pracy o rejestracji wszystkich ratyfikacyj i wypowiedzeń, zakomunikowanych mu przez Członków Organizacji.

2. Zawiadamiając Członków Organizacji o rejestracji drugiej z rzędu ratyfikacji, która mu została zakomunikowana, Generalny Dyrektor, winien zwrócić uwagę Członków Organizacji na datę, w której Konwencja wejdzie w życie.

Art. 15.

Generalny Dyrektor Międzynarodowego Biura Pracy zakomunikuje Sekretarzowi Generalnemu Narodów Zjednoczonych celem rejestracji, zgodnie z Artykułem 102 Karty Narodów Zjednoczonych, pełne szczegóły wszystkich ratyfikacyj i aktów wypowiedzenia, zarejestrowanych przez niego zgodnie z postanowieniami poprzednich Artykułów.

Art. 16.

Po upływie każdego okresu dziesięciu lat po wejściu w życie³⁾ niniejszej Konwencji, Rada Administracyjna Międzynarodowego Biura Pracy, winna przedłożyć Ogólnej Konferencji raport o stosowaniu niniejszej Konwencji oraz rozważyć, czy pożądane jest umieszczenie na porządku obrad Konferencji sprawy jej całkowitej lub częściowej rewizji.

Art. 17.

1. O ile Konferencja przyjmie nową Konwencję, będącą rewizją niniejszej Konwencji w całości lub częściowo, to - o ile nowa Konwencja nie postanowi inaczej:

2. Niniejsza Konwencja pozostanie w każdym razie w mocy w swojej obecnej formie i treści dla tych Członków, którzy ją ratyfikowali, a nie ratyfikowali Konwencji zrewidowanej.

Art. 18.

Brzmienie angielskie i francuskie tekstu niniejszej Konwencji jest jednakowo autentyczne.

Powyższe jest autentycznym tekstem Konwencji, prawomocnie przyjętej przez Ogólną Konferencję Międzynarodowej Organizacji Pracy w czasie jej dwudziestej dziewiątej Sesji, odbytej w Montrealu i ogłoszonej za zamkniętą dziewiątego października 1946.

W dowód tego zamieściliśmy swoje podpisy dnia 1 listopada 1946.

^{1), 2), 3)} Konwencja weszła w życie w stosunku do Rzeczypospolitej Polskiej dnia 11 grudnia 1948 r.

Art. 102.

1. Każdy traktat i każdy układ międzynarodowy, zawarty przez któregokolwiek członka Narodów Zjednoczonych po wejściu w życie niniejszej Karty, powinien być możliwie jak najprędzej zarejestrowany w Sekretariacie i przez Sekretariat ogłoszony.

2. W razie gdyby jakikolwiek tego rodzaju traktat lub układ międzynarodowy nie został zarejestrowany zgodnie z postanowieniami ustępu 1 niniejszego artykułu, to żadna ze stron umawiających się nie będzie mogła powoływać się na taki traktat albo układ przed którymkolwiek organem Narodów Zjednoczonych.