ZAŁĄCZNIK
Deklaracja dotycząca zamierzeń i celów Międzynarodowej Organizacji Pracy
Ogólna Konferencja Międzynarodowej Organizacji Pracy, zebrana w Filadelfii na swojej dwudziestej szóstej sesji, uchwala w dniu dziesiątego maja 1944 r. niniejszą Deklarację celów i zadań Międzynarodowej Organizacji Pracy, jako też zasad, jakie winny kierować polityką jej Członków.
I.
Konferencja potwierdza na nowo podstawowe zasady, na których Organizacja opiera się, a w szczególności że:
a) praca nie jest towarem;
b) wolność wypowiadania i zrzeszania się jest warunkiem nieodzownym trwałego postępu;
c) ubóstwo, gdziekolwiek istnieje, stanowi niebezpieczeństwo dla dobrobytu wszystkich;
d) walkę z niedostatkiem należy prowadzić z niestrudzoną energią w łonie każdego narodu oraz wysiłkiem międzynarodowym stałym i uzgodnionym, w którym przedstawiciele pracowników i pracodawców, współpracując na stopie równości z przedstawicielami rządów, biorą udział w wolnych dyskusjach i w decyzjach o charakterze demokratycznym celem dążenia do dobra powszechnego.
II.
W przekonaniu, że doświadczenie wykazało w całej pełni słuszność deklaracji, zawartej w Konstytucji Międzynarodowej Organizacji Pracy, a według której trwały pokój może być ustanowiony jedynie na podstawie sprawiedliwości społecznej, Konferencja stwierdza, że:
a) wszystkie istoty ludzkie, bez różnicy rasy, wierzenia lub płci mają prawo dążyć do swego postępu materialnego i rozwoju umysłowego w warunkach wolności i godności, bezpieczeństwa gospodarczego i z równymi widokami powodzenia;
b) urzeczywistnienie warunków, jakie by pozwoliły osiągnąć te wyniki, winno stanowić główny cel wszelkiej polityki narodowej i międzynarodowej;
c) wszystkie programy działania i środki, powzięte na płaszczyźnie narodowej i międzynarodowej, a zwłaszcza w dziedzinie gospodarczej i finansowej, należy oceniać z tego punktu widzenia i przyjmować tylko w tej mierze, w jakiej wydaje się, iż mogą one sprzyjać spełnieniu tego podstawowego zadania, a nie hamować go;
d) Międzynarodowej Organizacji Pracy przypada w udziale zbadanie i rozpatrzenie w świetle tego podstawowego zadania, w dziedzinie międzynarodowej, wszystkich programów działania oraz środków charakteru gospodarczego i finansowego;
e) wypełniając powierzone jej zadania Międzynarodowa Organizacja Pracy, po uwzględnieniu wszystkich odnośnych czynników gospodarczych i finansowych, może zawrzeć w swoich postanowieniach i zaleceniach wszelkie postanowienia, jakie uważa za właściwe.
III.
Konferencja uznaje uroczysty obowiązek Międzynarodowej Organizacji Pracy popierania, wśród różnych narodów świata, programów zapewniających realizowanie:
a) pełni zatrudnienia i podniesienia poziomów życia;
b) zatrudnienia pracowników w zajęciach, w których by mieli zadowolenie, dawanie całej miary swych zdolności i swej wiedzy oraz jak najwydatniejszego przyczyniania się do wspólnego dobrobytu;
c) dla osiągnięcia tego celu, i z zastrzeżeniem odpowiednich gwarancyj dla wszystkich zainteresowanych, zapewnienie możliwości wyszkolenia oraz środków mogących ułatwić przenoszenie pracowników wraz z migracją siły roboczej i osadników;
d) możliwości dla wszystkich brania sprawiedliwego udziału w owocach postępu w dziedzinie płac i zarobków, w czasie pracy i innych warunków pracy i minimalnej życiowej płacy dla tych wszystkich, którzy są zatrudnieni i potrzebują takiej opieki;
e) rzeczywistego uznania prawa zbiorowych rokowań oraz współpracy pracodawców i pracowników celem stałego ulepszania organizacji wytwórczości, jako też współpracy pracowników i pracodawców nad opracowaniem i stosowaniem polityki społecznej i gospodarczej;
f) rozpowszechnienia środków bezpieczeństwa społecznego celem zapewnienia podstawowego dochodu tym wszystkim, którym taka opieka jest potrzebna, jako też całkowitej opieki lekarskiej;
g) odpowiedniej opieki nad życiem i zdrowiem pracowników we wszystkich zajęciach;
h) opieki nad dzieckiem i macierzyństwem;
i) odpowiedniego poziomu odżywiania, mieszkania oraz środków wczasów i kultury.
j) gwarancji równych szans w dziedzinie wychowawczej i zawodowej.
IV.
W przekonaniu, że pełniejsze i szersze wyzyskanie światowych zasobów produkcyjnych, potrzebne dla spełniania zadań, wyliczonych w Deklaracji niniejszej, może być zapewnione przez skuteczną akcję na płaszczyźnie międzynarodowej i narodowej w szczególności zapomocą środków, dążących do poparcia ekspansji wytwórczości i spożycia, do unikania poważnych fluktuacyj gospodarczych, do urzeczywistnienia postępu gospodarczego i społecznego słabiej rozwiniętych obszarów, do zapewnienia większej stałości światowych cen surowców i środków żywności, tudzież do popierania handlu międzynarodowego w znacznych rozmiarach i trwałego - Konferencja przyrzeka całkowitą współpracę Międzynarodowej Organizacji Pracy z wszystkimi organizacjami międzynarodowymi, którym można będzie powierzyć część odpowiedzialności w tym wielkim dziele, jako też w poprawie zdrowia, wychowania i dobrobytu wszystkich narodów.
V.
Konferencja oświadcza, że zasady, wygłoszone w Deklaracji niniejszej, mają całkowite zastosowanie do wszystkich narodów na świecie i że jeśli w sposobach ich stosowania należy mieć na uwadze stopień rozwoju społecznego i gospodarczego każdego narodu, to ich stopniowe zastosowanie do narodów, które są jeszcze zależne, jak również do tych, które osiągnęły stopień, na którym rządzą się same - interesuje cały świat cywilizowany.
Powyższy tekst jest tekstem autentycznym aktu poprawki Konstytucji Międzynarodowej Organizacji Pracy, 1946 r. należycie przyjętym przez Konferencję Ogólną Międzynarodowej Organizacji Pracy w ciągu jej dwudziestej dziewiątej sesji, która odbyła się w Montrealu.
Teksty, francuski i angielski niniejszego aktu poprawki są jednakowo miarodajne.
W DOWÓD CZEGO złożyli swe podpisy dnia pierwszego listopada 1946 r.
Przewodniczący Konferencji:
Humphrey Mitchell
Dyrektor Generalny Międzynarodowego Biura Pracy:
Edward Phelan