USTAWA

z dnia 13 grudnia 1957 r.

o zmianie Konstytucji Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej.

Art. 1. W Konstytucji Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej wprowadza się rozdział 3a "Najwyższa Izba Kontroli" z artykułami 28a, 28b, 28c i 28d o następującym brzmieniu:

"Art. 28a.

  1. Najwyższa Izba Kontroli powołana jest do kontroli działalności gospodarczej, finansowej i organizacyjno-administracyjnej naczelnych i terenowych organów administracji państwowej oraz podległych im jednostek z punktu widzenia legalności, gospodarności, celowości i rzetelności.

  2. Najwyższa Izba Kontroli może również przeprowadzać kontrolę organizacji i instytucji społecznych oraz jednostek gospodarki nie uspołecznionej w zakresie zadań zleconych przez Państwo, jak również w innych przypadkach określonych w ustawie.

Art. 28b.

  1. Najwyższa Izba Kontroli podlega Sejmowi.
  2. Rada Państwa sprawuje nadzór nad Najwyższą Izbą Kontroli w zakresie określonym ustawą.

Art. 28c.

  1. Prezesa najwyższej Izby Kontroli powołuje i odwołuje Sejm.
  2. Najwyższa Izba Kontroli działa na zasadzie kolegialności w ramach określonych ustawą.
  3. Organizację i sposób działania Najwyższej Izby Kontroli określa ustawa.

Art. 28d.

Najwyższa Izba Kontroli przedstawia corocznie Sejmowi uwagi o wykonaniu budżetu Państwa i Narodowego Planu Gospodarczego oraz wnioski w przedmiocie absolutorium dla Rządu."

Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

 

 

Przewodniczący Rady Państwa: A. Zawadzki

Sekretarz Rady Państwa: J. Horodecki

Źródło: Dziennik Ustaw 1957, nr 61 poz. 329