TYTUŁ IV. O REPREZENTACJI NARODOWEJ

Rozdział II. O senacie

Art.108. Senat składa się: z książąt krwi cesarsko-królewskiej, z biskupów, z wojewodów, z kasztelanów.

Art.109. Liczba senatorów nie może przenosić liczby posłów i deputowanych.

Art.110. Król mianuje senatorów. Urzędy ich są dożywotnie. Senat podaje królowi za pośrednictwem namiestnika po dwóch kandydatów na każde wakujące miejsce senatora, wojewody lub kasztelana.

Art.111. Aby być podanym za kandydata na senatora, wojewodę lub kasztelana, trzeba mieć najmniej trzydzieści pięć lat skończonych, opłacać dwa tysiące złotych rocznego podatku, i dopełniać innych warunków prawami organicznymi przepisanych.

Art.112. Książęta krwi mają prawo zasiadać i wotować w senacie skończywszy lat osiemnaście.

Art.113. W senacie prezyduje pierwszy członek podług porządku przepisanego osobnym postanowieniem.

Art.114. Prócz swych atrybucji prawodawczych, senat używa innych, które są osobno oznaczone.

Art.115. Do pełnienia swoich atrybucji prawodawczych, senat inaczej zgromadzać się nie może jak w czasie sejmu za zwołaniem królewskim. Do innych czynności senat przez prezesa zwołanym będzie.

Art.116. Senat stanowić będzie względem oddania pod sąd senatorów, ministrów naczelników wydziałów rządowych, radców stanu, i referendarzy, wykraczających w urzędzie, bądź na odesłanie królewskie lub namiestnika, bądź na zaskarżenie izby poselskiej.

Art.117. Senat stanowi ostatecznie względem ważności sejmików, zgromadzeń gminnych i wyborów, tudzież o układaniu ksiąg obywatelskich tak sejmikowych, jak i zgromadzeń gminnych.