Państwo, w granicach swoich konstytucyjnych kompetencji i posiadanych środków oraz dla wsparcia inicjatywy i odpowiedzialności prywatnej, zmierza do:
zapewnienia zatrudnienia w odpowiednich warunkach wszystkim osobom zdolnym do pracy;
zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych społeczeństwa;
zapewnienia, w miarę możliwości, najwyższego standardu zdrowotnego, fizycznego i psychicznego;
kształcenia i uzyskiwania kwalifikacji według kryteriów zdolności przez dzieci i młodzież oraz inne niepracujące osoby;
zapewnienia zdrowego i ekologicznie odpowiedniego środowiska dla obecnych i przyszłych pokoleń;
racjonalnego wykorzystania lasów, wód i pastwisk oraz innych zasobów naturalnych na podstawie zasady zrównoważonego rozwoju;
troski i opieki nad osobami starszymi, sierotami i inwalidami;
popierania sportu i rekreacji;
zapewnienia zdrowotnej rehabilitacji, specjalnego kształcenia przystosowawczego oraz integracji ze społeczeństwem osób niepełnosprawnych, jak i do systematycznego poprawiania ich warunków życia;
ochrony narodowego dziedzictwa kulturowego i szczególnej troski o język albański.
2. Wypełniania tych celów społecznych nie można dochodzić drogą sądową. Ustawa określa środki i warunki, na jakich można domagać się realizacji tych celów.