Rozdział VI

O znaku rozpoznawczym

Art. 41.

Pod kontrolą właściwej władzy wojskowej godło czerwonego krzyża na białym polu umieszczane będzie na flagach, opaskach i na wszelkim sprzęcie, związanym ze służbą sanitarną.

Jednakże dla krajów, które zamiast czerwonego krzyża jako znaku rozpoznawczego używają już czerwonego półksiężyca lub czerwonego lwa i słońca na białym polu, godła te są również dopuszczone w rozumieniu niniejszej konwencji.

Art. 42.

Personel wymieniony w artykułach 36 i 37 będzie nosił na lewym ramieniu odporną na wilgoć opaskę ze znakiem rozpoznawczym wydaną i ostemplowaną przez władzę wojskową.

Personel ten poza tabliczką tożsamości, przewidzianą w artykule 19, posiadać będzie również specjalną kartę tożsamości, opatrzoną w znak rozpoznawczy. Karta ta powinna być odporna na wilgoć i posiadać rozmiary takie, aby mieściła się w kieszeni.

Będzie ona wypełniona w języku ojczystym zainteresowanego i podawać będzie co najmniej jego nazwisko i imiona, datę urodzenia, stąpień i numer legitymacji. Ustali ona, w jakim charakterze ma on prawo do korzystania z ochrony na mocy niniejszej Konwencji. Karta będzie zaopatrzona w fotografię posiadacza, a oprócz tego bądź w jego podpis, bądź w odciski palców, bądź w jedno i drugie. Posiadać ona będzie odcisk suchej pieczęci władzy wojskowej.

Karta tożsamości powinna być jednolita w każdej armii i w miarę możności tego samego typu w armiach Wysokich Umawiających się Stron. Strony w konflikcie będą mogły skorzystać z wzoru, załączonego przykładowo do niniejszej Konwencji. Po rozpoczęciu działań wojennych podadzą one sobie do wiadomości wzór, który będą stosowały. Każda karta tożsamości będzie w miarę możności sporządzona co najmniej w dwóch egzemplarzach, z których jeden zachowa Mocarstwo ojczyste.

W żadnym przypadku personel wyżej wymieniony nie może być pozbawiony ani swych oznak, ani swych kart tożsamości, ani prawa noszenia opaski. Będzie on miał prawo do otrzymania duplikatów karty i do zastąpienia oznak innymi w razie ich zgubienia.

Art. 43.

Statki i łodzie określone w artykułach 22, 24, 25 i 27 będą się odróżniały w następujący sposób:

W celach rozpoznawczych wszystkie statki szpitalne będą podnosiły swe bandery państwowe, a ponadto, jeżeli należą do państwa neutralnego, banderę Strony w konflikcie, pod której kierownictwo się oddały. Biała chorągiew z czerwonym krzyżem powinna być umieszczona możliwie najwyżej na głównym maszcie.

Łodzie ratunkowe statków szpitalnych, łodzie ratunkowe przybrzeżne i wszelkie małe łodzie, używane przez służbę zdrowia, pomalowane będą na biało, z wyraźnie widocznymi ciemnoczerwonymi krzyżami i w ogólności będą do nich miały zastosowanie sposoby ustalania tożsamości, przewidziane wyżej dla statków szpitalnych.

Wyżej wymienione statki i łodzie, które pragną zapewnić sobie w nocy i w czasie zmniejszonej widoczności należną im ochronę, powinny za zgodą Strony w konflikcie, w której władzy się znajdują, zastosować niezbędne środki w celu uczynienia swych barw i znaków rozpoznawczych dostatecznie widzialnymi.

Statki szpitalne, które na mocy artykułu 31 zatrzymane zostaną chwilowo przez nieprzyjaciela, powinny opuścić banderę Strony w konflikcie, w której służbie się znajdują lub której kierownictwo przyjęły.

Przybrzeżne łodzie ratunkowe, które za zgodą Mocarstwa okupacyjnego działać będą nadal z bazy okupowanej, mogą otrzymać zezwolenie na wywieszanie poza bazą swojej własnej flagi państwowej obok flagi z czerwonym krzyżem pod warunkiem zawiadomienia o tym uprzednio wszystkich zainteresowanych Stron w konflikcie.

Wszystkie postanowienia niniejszego artykułu dotyczące godła czerwonego krzyża stosuje się również do innych godeł wymienionych w artykule 41.

Strony w konflikcie powinny w każdym czasie starać się dojść do porozumienia w celu wykorzystania najbardziej nowoczesnych metod, jakie mają do dyspozycji, dla ułatwienia ustalenia tożsamości statków i łodzi, wymienionych w niniejszym artykule.

Art. 44.

Znaki rozpoznawcze, przewidziane w artykule 43 mogą być używane zarówno w czasie pokoju, jak podczas wojny wyłącznie dla oznaczenia lub ochrony wspomnianych w nim statków z zastrzeżeniem przypadków, które mogą być przewidziane w innej Konwencji międzynarodowej lub w układzie między wszystkimi zainteresowanymi Stronami w konflikcie.

Art. 45.

Wysokie Umawiające się Strony, których ustawodawstwo nie byłoby obecnie wystarczające, podejmą niezbędne środki dla zapobieżenia w każdym czasie wszelkim nadużyciom w posługiwaniu się znakami rozpoznawczymi, przewidzianymi w artykule 43.